Sonbaharın Söyledikleri

Bu yorgunluklar dünyasında, insanın payına düşen yalnızca acı, elem ve ıstırap olamaz. Bunlar, kaçınılmazdır elbette. Ancak bu hisleri her hücremize kadar hissettiğimiz zamanlar, ardından daha büyük bir nimetin verileceğinin haberciliğini de üstlenir. Misal, dini olduğu düşünülen şu rivayet bu durumu daha açık bir biçimde ifade etmektedir: Her bela, kendisinden daha büyük bir belayı defeder.

Hayat, doğa veya adına dünya dediğimiz varlık, bu sevindirici hakikati, kimi zaman küçük dokunuşlarla, kimi zaman da apaçık belirtilerle gösterir. Bize düşen, kapalı gözlerimizi açmak, sükûnet ve sabırla durumun gerçekliğini kavramaya çalışmak olmalıdır.

Örneğin, bu düşünceler, yeşile bakan penceremin manzarasını seyreylerken, sonbahar yapraklarının rüzgarda nasıl da savrulduklarına şahit olduğum o anda tekrar zihnimde beliriverdi. Doğanın, kendi kendisini yeniden doğurması, beni gerek bütünün bir parçası olduğum için, gerekse de bütünün kendisi olduğum için etkiledi. Ben ve siz, bizatihi hepimiz; ister dinsel düşünelim, ister düşünmeyelim; bir bütünüz. Bilinir ki bütün olanın haletiruhiyesi, bütünün yegane parçalarını da etkiler.

Hâl böyleyken, benim söylediğim ve doğrusu yaşamın bana söylediği o ulvi mesaj şu olabilir: Nasıl ki her canlı veya cansız varlık, yok olduğu zaman dahi başka bir oluşuma evrilebiliyorsa, vakti geldiğinde solan ağaçlar yeniden canlanıyorsa ve belki de zarif çiçekler, hiç olamayacakları yerlerde yeşeriyorsa, insanın da yaşamla müşterek olmasından dolayı, aynı kabiliyetleri taşımaya imkânı olduğudur.

Öyleyse unutulmamalıdır ki, hakikaten de hayır bildiklerimizin altında şer, şer bildiklerimizin altında da hayır olabileceği gibi; başlangıçta bize zor, acımasız ve kötü gelen her hadisenin hikmeti, kim bilir, belki de bizi daha üst bir merhaleye taşımaktır.

Vesselam.