göz kenarlarımdaki zifir kasnak
hüsran ve fecrin arafında
boğulur
işte bu yitirdiğim bir annedir
romatizmal sancılarımı ve sorge’mi*
İbrahim dahi kesemedi
çamların dikenlerine vurgun bir kozalak
şahidimdir
akidem zakkum şekeri
çığlığıma sarılırken aç bir yılan
hatırladım
çok olmuştu üç cumaya gitmeyeli
ürkerim
çiçek bozuğu yanaklarını esirgemenden
bedrim ve aşık huzmem
darılma penceremin çürük ahşabına
babası ile kavgalı bir peygamber çocuğuyum ben
Enes Çakmak 