çehreme yıkılan gece rengi tavan
göz ferimi yuva edinmiş sevgiliyi kıskanır
ölümsülüğüm
ağır aksak öpüşlerle
derkenarlarımda kimsesiz,
ağlaşır
hilkat garibesi dünyanın
veledi zinalarıyız
cerahat sarısı kokuşmuşluğumuzu
izah edebilen bir cürümdür
bu
bu, ruhları yontulmuş?
yalana taparların mahpusunda
yirmi yedisine
vardım
var idim, boyun büken öfkemi
vururlarken
sol kütüğümün soğuğunda
benliğimi acıtan nümayişi bekleşen
bütün alçaklara
elveda
cenazemin ardından
şairliğime sunulacak methiyeler de yalandır
evvela
Enes Çakmak 