işte bu döş, bu kıllı yumak
kan revan ve deşik bir öpücükle yarık
kalp denilen insafsız organı kusuyorum
kırmızımtırak
kesik kesik çekilen kuru tütün
kara sokaklar, zılgıtlar ve cinler
yere çakılan masum güvercin
senin için yazamadığım şiirler, anneciğim
zülfikarı iki gözüme birden sokan bu sistem
suratıma fırlatılan küçümser yaftalar, yazdıklarıma istinaden
ah ne de olsa bana göre değildi bu dünya, telkinleri
aynadaki öfkeliye günün belirli saatlerinde yapılan terapi teskinleri
bırakıp da gideyim diyordum, dediğim bu acizler kerhanesi
derken, boynumdaki Allah lafzı da sürtünmemeli
idrarını yeni ezmişlerin sokak taşlarına
öfkeliyim, acılarıma şimdi dua buyuranlara
eklektik, sentetik ve olur da dirilirsem ansızın
ah ulan neye bulaştık, diyecek pişmanlık manyaklarına
sen sarıl bana, göğsüme basılan bez parçası
son dakikalarıma reva görülmüş bu iğreti halden arta kalan
kana bulanan, tanrının ince kolları
hasletim şairlik ve ben bir ceset idim
bilemezdim kaza kurşunuma küfür etmeyeceğimi
adının ardına sığınmış bir küçük iskender ve
raks ederken felç oluvereceğimi
babam, Rabbim ve sevdiğim
affedin beni
Enes Çakmak 